Zeg eens M

Voor zij het wist, zat zij er midden in. 

Het verbaasde haar, hoe dat kon gebeuren. 

Zelfs dat het haar nog verbaasde, verbaasde haar. 

De kinderen en haar man kregen eenzelfde blik over zich, 

een beetje meewarig. 

Zij durfde te zweren dat het niet haar bedoeling was geweest. “Ja, ja, dat zal wel.” 

Was standaard hun antwoord. 

Zij geloofden haar niet. 

Het kon zijn dat er ineens een vreemde aanschoof, aan tafel, 

of er vier wassen gedraaid werden met andermans kleren. 

Een paar uur aan de telefoon, kwam het meeste voor. 

"Lotgenoot", fluisterde zij dan tussendoor, 

als één van hen het gesprek verstoorde. 

De oudste had haar duidelijk te kennen gegeven, 

dat zij deze mensen aantrok. 

Dat moest ook haast wel. 

Er was misschien een bepaalde klik, 

een gemeenschappelijk gevoel, 

waardoor er een vertrouwdheid is.

" Ik zoek het echt niet op", zuchtte zij dan. 

"Jawel", antwoordde hij stellig. 

Het leek een gevecht tegen de stroom in. 

Niet dat zij het niet wilde, in het geheel niet. 

Zij beschouwde het als haar taak. 

Maar om nou te beweren, dat zij, 

moedwillig mensen en situaties opzocht…..

dat ging haar toch echt te ver. 

Het exacte moment weet zij niet meer, 

dat zij zich gewonnen gaf. 

Het voelde als een bevrijding, onwennig, nieuw. 

Een energie die vrijkwam, 

niets tastbaar. 

Een gevoel dat dag en nacht verschilde van elkaar. 

Had zij, al die jaren, 

met haar ziel onder haar arm gelopen. 

Het was een periode, 

waarin zij besloot, 

er dan maar het beste van te maken. 

Zij voelde de blikken van haar omgeving, 

die er niets van begrepen. 

Gelukkig deed haar eigen, 

directe omgeving niet zo moeilijk. 

Zij kon zich toeleggen op wat zij blijkbaar aantrok. 

Dat viel tegen. 

Haar lotgenoten leken verdwenen, verstopt. 

Waar was haar aantrekkingskracht gebleven? 

Natuurlijk had zij niet echt een loket geopend, 

of de deur wagenwijd gezet. 

Overdrachtelijk was dat wel wat er gebeurde. 

Zie, ineens, nu zij voorbereid en wel, 

is het niet meer nodig. 

In haar hoofd schaterde een gemene, wrede lach. 

De periode heeft zij benut, 

om zich te verdiepen in haar eigen verwerkingsproces. 

Per slot valt er altijd genoeg te verwerken. 

Zij zat niet aan het stuur, 

 dat was haar wel duidelijk geworden.