Zeg eens s

Het feminisme was op haar retour, 

daar wou zij graag een stokje voor steken. 

Met de poten in de modder te zijn opgegroeid,  

stelde zij paal en perk, 

liet niets over haar kant gaan.  

Voor het krieken van de dag, 

stapte zij met zevenmijlslaarzen op de melkwitte motor. 

Zij zou zich de kaas niet van het brood laten eten, 

die lui eens flink hun vet gaan geven. 

Goede voorbereiding is het halve werk, 

dus had zij, tenenkrommend, 

de debatten beluisterd, die kant nog wal raakten.  

Vol gas, alsof zij het in Keulen hoorde donderen.  

Nergens voor terugdeinzend kwam zij over haar toeren, 

met haar hakken over de sloot, 

op de valreep binnenvallen. 

Zich van de prins geen kwaad wetend, 

dat achter de schermen er al wat bekokstoofd  was,  

dat de pret, zou kunnen  bederven. 

Dat zaakje stonk. 

Menig katje werd immers in het donker geknepen.

Oude bokken hebben stijve horens, 

maar daar zou zij zich niet door laten afschepen.  

Moeders wil is wet, zij liet zich niet de mond snoeren, toen er oude koeien van stal werden gehaald.  Zij dreigde bakzeil te halen,  maar trok deze  mensen door de mosterd, 
al ging zij ervan uit, 
dat  het aan dovemansoren was gericht. 

"Dat heb ik nooit op een klomp horen spelen",  zei zij, iedereen scheef aankijkend.

 "Over je eigen schaduw heenstappen? 

Maak dat de kat wijs!" 

Alles goed in haar oren knopend, 

bevond zij zich in het hol van de leeuw,  

wilde zij beslagen ten eis komen,  

moest zij zorgen dat zij iets in de melk te brokkelen had. 

Zij zou zich niet in de kaart laten kijken, 

niet het achterste van haar tong laten zien. 

De troef dicht bij de borst houden.

Beter laat dan nooit, 

gooit zij het over een andere boeg. 

Beloofd hen gouden bergen. 

Maar valt zodra zij buiten is door de mand. 

Als een dolle stier gaat zij tekeer.

Je weet immers nooit hoe een koe een haas vangt.  Maar dit keer vist zij achter het net.

De tekeningen zijn tekenend voor dit verhaal. 

Voor zijn leven getekend door: Tijs Ven

Mijn dank is groot.